دوبیتی‌های هزارگی

فهرستی از ابیات دوبیتی هزارگی:

اَلَی دور دور نرو مُردم ز داغت

ز مرغان هوا گیرم سراغت

ز مرغان هوا گیرم نیافتم

مگر طوطی شوم آیم به باغت

از دَرگه بُر شدی تکِ تنای خو

رویه بالا کدی سونِ خدای خو

اَگه خدا کده صبرم تا جیله

اَگه بنده کَده خیری نه بینه

الا ای روغون زرد هزاره

ز هجرانت دلم شد پاره پاره

نمیرنجی اَگه از پرسش من

تو را با دشمنان ما چه‌کاره؟

نکته: این شعر در زمانی سرود ه شده است که دولت با زور و جبر، تمام روغن زرد هزاره‌جات را به نام روغن «شرکت» و یا «كثه پاوى» جمع‌آورى مى‌کرد و خود مردم توان مصرف این روغن را نداشتند.

الا یار جان تو قند باشی مَه بوره

دو ساله نوکری هم موشه پوره

اَموم روزی که ترخیصم بگیرم

خدا میدیه به من اُمرِ (عًمر) دوباره

نکته: منظور از دو سال، دوران عسکری و نظام وظیفه است.

الا یار جان بیا در مردن من

دو دسته خم نما در گردن من

دو دسته خم نما بار رفاقت

خدا آسان کنه جان کندن من

الا یار جان تو فکر خام کردی

ز دست راه گذر پیغام کردی

ندارد عاقبت کار من و تو

خوده رسوا مره بدنام کردی

الا باغوان با باغت کار دارم

بده یکدسته گل بیمار دارم

بده یکدسته گل بهر رفاقت

با مانند گُلت یک یار دارم

الا ای مَه به زیر ابر تا کی

مسلمان شو به دین گبر تا کی

مگر جلاد جان عاشقانی

بکُش ای نامسلمان، صبر تا کی

الیگو د جان مه تَو اَمادَه

پیچه لَولَو دَلَب اَو اَمادَه

گفته قاصد خوره رهی موکونوم

ماه چارده شیونه تَگَو اَماده

اِم گشت که آمدُم تو ره ندیدُم

ماهی وُری دَ کرایی تپیدُم

چه می‌دانی که دَ آتش موسوزم

از سوز دل خو واویلا کشیدُم